Ayer dieron el premio cervantes a antonio gamoneda. Por supuesto no sabía quien era. Hoy en el diario había un poema suyo. Amor.
Mi manera de amarte es sencilla
te apreto a mi
como si hubiera un poco de justicia en mi corazón
y yo te la pudiera dar con el cuerpo
cuando revuelvo tus cabellos
algo hermoso se forma entre mis manos
y casi no sé más. Yo solo aspiro
a estar contigo en paz y a estar en paz
con un deber desconocido
que a veces pesa tambien en mi corazón.
martes, abril 24, 2007
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
3 comentarios:
Yo, que conocía remotamente a Gamoneda, pensé en ti cuando me recomendaron este libro suyo de título fantástico:
Libro de los venenos : corrupción y fábula del Libro sexto de Pedacio Dioscórides y Andrés de Laguna acerca de los venenos mortíferos y de las fieras que arrojan de sí ponzoña
conste que no era con intención de envenenarte.
beso
Que tinguis molt bon viatge de retotn de les vacances cap a les vacances.
Es un gust llegir-te tan animat i tan Hilari , sovint encara aconsegueixes fer-me somriure fins i tot en temps difícils.
Ens retrovem quan la lluna ens convidi a fer-ho fins aleshores una abraçada.
G, con ese título supongo que el libro debe tener dos o tres páginas. De todas maneras me parece un título imposible de mejorar.
Gracias mus, seas quien seas.
Publicar un comentario